به گزارش تیتر آزاد به نقل از گلستان ما، گفتند دحوالارض روزیست که زمین از زیرخانه کعبه گسترده شد و خاک این زمین پس از مدت های طولانی در زیر خروارها آب، توانست تنی به آفتاب بزند و اولین رحمت الهی شامل حال آدم هایی شود که هنوز پای به این دنیا نگذاشته بودند اما ما خوب می دانیم این تعریف اشتباهیست بزرگ چراکه دحوالارض زمین زمانی اتفاق می افتد که تو ظهور کنی و زمین از زیر پای تو عطر عشق را در سراسر این گیتی گسترده کند و چشمان خواب آلود این مردمان به آفتاب جمال تو روشن شود.
وگرنه گسترده شدن زمینی که بعد از آن مدام جنگ و خون ریزی و تنفر و ریا و دروغ و هزاران فاجعه در پی دارد چه شادی و چه جشنی دارد؟ اما گسترده شدن پیام صلح و آرامش تو در تمام این گیتی بعد از هزاران سال جنایت و ظلم رحمتی است که خداوند آن را شامل حال زمینی نشینان خواهد کرد.
و اگر روزه این روز هفتاد سال ثواب دارد و کفاره گناهان هفتاد سال ماست، پس ثواب دیدن روی زیبای تو و در رکاب تو بودن ثوابش بیش ازین هاست آقا جان.
شک ندارم حضرت ابراهیم و حضرت عیسی نیز برای دیدن روی زیبای تو، در این روز چشم به دنیا گشوده اند و رسول خدا در پی دعا برای تو حجة الوداع را آغاز کرد.
آری مولاجان، روزه امروز برای پاک شدن از گناهانمان است تا پرده گناه را از چشمانمان پاک کنیم و تورا ببینیم، نماز و دعای امروز برای آنست که خود را برای ظهور تو آماده کنیم.
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
روز دحوالارض روز بسيار مباركي است و آداب و اعمال ويژهاي دارد؛ از جمله :
1- روزه داشتن كه ثواب 70 سال عبادت را دارد .
2- احيا و شبزندهداري شب دحوالارض كه برابر با يكسال عبادت است .
3- ذكر و دعا.
4- انجام غسل به نيت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن .
*روز دحو الارض
روز : 25 ذی القعده :
روز دحوالارض،يعنى روزي كه زمين‌ها از زير خانه خدا كشيده و پهن شدند، چه آنكه اول موضعى كه از زمين خلق شد، موضع خانه كعبه بوده و لهذا كعبه را "ام القرى" مى‌گويند و اينروز از آن چهار روز است و هركه اين روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از براى او عبادت 100 سال نوشته شود و از براى روزه دار اينروز، هر چه در ميان آسمان و زمين است، استغفار كند و اين روزيست كه رحمت خدا در آن منتشر گرديده و از براى عبادت و اجتماع بذكر خدا در اين روز، اجر بسيار است و از براى اين روز به غير روزه و عبادت و ذكر خدا، دو عمل وارد است:
1. نمازى كه در كتب شيعه قميين روايت شده و آن دو ركعت است در وقت چاشت، در هر ركعت بعد از "حمد" پنج مرتبه سوره "والشمس" بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز بخواند:
"لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم."
پس دعا كنيد و بخواند:
"يا مقيل العثرات اقلنى عثرتى يا مجيب الدعوات اجب دعوتى يا سامع - الاصوات اسمع صوتى و ارحمنى و تجاوز عن سيئاتى يوما عندى ياذا الجلال و الاكرام."
2. خواندن اين دعا است كه شيخ روايت كرده "الهم داحى الكعبه" الخ . و محقق داماد در رساله اربعة ايام خود در اعمال روز دحوالارض گفته كه زيارت "حضرت امام رضا" (ع) در اين روز افضل اعمال مستحبه واكد آداب مسنونه است.
و بدانكه در اين روز يا روز بعد و بقولى در روز 23، خروج فرمود رسول خدا صلى‌الله عليه و آله، بحجة الوداع از مدينه با 104 هزار يا 124 هزار و حضرت فاطمه (ع) و تمامى زوجات نيز همراه بودند و از راه شجره حركت فرمود و در ذوالحليفه "محمد‌بن ابى بكر" متولد شد، اسماء بخدمت آن حضرت فرستاد كه با "نفاس" چكنم ؟ حضرت دستورالعمل براى او فرمود.
و در اين روز بنابر قولى در سنه 145، شهادت "ابراهيم بن عبدالله بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب" عليه السلام، در "باخمرى" واقع شد.
و در اين روز، سنه 387، "ابومحمد حسن بن ابراهيم" معروف به "ابن زولاق مصرى" صاحب تاريخ، وفات كرد.
* برخي وقايع روز دحوالارض
بدانكه در 25 ذى‌القعده، آدم صفى عليه السلام بدستيارى جبرئيل، خانه كعبه را برآورد و حجرالاسود را نصب كرد و اين خانه، محل اسعاف مطالب و مطاف قادم و ذاهب بود تا دو هزار و 242 سال از هبوط گذشته كه طوفان نوح، واقع شد و آب تمام عالم را فرو گرفت و اگر چه "بيت العتيق" از آسيب غرق، محفوظ ماند، اما چنانچه در تاريخ است بيشتر حائط آن بنا، عرصه هدم و انمحا گشت و بعد از طوفان آن موضع چون تل سرخى مي‌نمود و مردم از آن تل سرخ، حوائج خود مى‌خواستند و قربانى مي‌نمودند و اين بود تا سه هزار و 429 سال بعد از هبوط كه حضرت ابراهيم مامور به تجديد عمارت خانه مكه شد.
بس به مدد اسماعيل و ارشاد جبرئيل بساختن خانه پرداخت. پسر سنگ آوردى و پدر بر روى هم نهادى و چون به مقام حجرالاسود رسيد، اسماعيل در پى سنگ نيكوئى بود كه در خور آن موضع باشد كه صدائى از كوه ابوقبيس بر آمد كه اى ابراهيم! ترا نزد من وديعتى است و حجرالاسود را كه جبرئيل هنگام طوفان در آن كوه پنهان كرده بود، تسليم ابراهيم كرد و آن حضرت بجاى خودش استوار فرمود. و توليت آن بقعه شريفه را به اسماعيل تفويض نمود.
منبع : كتاب وقايع الايام حاج شيخ عباس قمي
انتهای پیام/