تخصیص آنتن به شخصی که هیچ پیشینه ای در برنامه سازی ندارد و هرگز برای تلویزیون خدمتی انجام نداده و حتی یکبار هم به تلویزیون افتخار همکاری نداده است؛ او در سال های فعالیت خود تنها به سینما پرداخته است، این مسئله نیز از نکات عجیب این ماجراست.
به گزارش تیتر آزاد به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ صداوسیمای ما گویا با کمبود مجری و برنامه سازهای متعهد و با اخلاق مواجه شده که آنتن خود را به افرادی اختصاص می دهد که از نظر اخلاقی دارای مشکلات عدیده ای هستند که با فرهنگ ایرانی اسلامی نیز در تعارض است.
تخصیص آنتن به شخصی که هیچ پیشینه ای در برنامه سازی ندارد و هرگز برای تلویزیون خدمتی انجام نداده و حتی یکبار هم به تلویزیون افتخار همکاری نداده است؛ او در سال های فعالیت خود تنها به سینما پرداخته است، این مسئله نیز از نکات عجیب این ماجراست.
شخصی که بارها در محافل بین المللی در کنسرت های خوانندگان لس آنجلسی حضور پیدا کرده و تصاویری ناشایست با این افراد از وی منتشر شده است و همین طور به گفته خودش ممنوع التصویرترین بازیگر سینمای ایران است؛ اینک حضور وی در تلویزیون به عنوان یک برنامه ساز چه ضرورتی دارد که صداوسیما سبقه این شخص را فراموش کرده و یا از آن چشم پوشی می کند.
یکی دیگر از افرادی که زمان زیادی از آنتن صداوسیما را در دست گرفته کسی است که در زندگی شخصی خود هرگز موفق نبوده و ازدواج های متعددی که داشته مهر تاییدی است بر این که وی نمی تواند الگوی مناسبی برای جامعه باشد، حال این فرد یکی از طولانی ترین برنامه های تلویزیونی را در دست گرفته است.
یکی دیگر از برنامه هایی که این روزها رسانه ملی برای مخاطبانش تدارک دیده توسط یکی از بازیگران پرحاشیه که البته طرفداران زیادی هم دارد اجرا می شود.
همه ما سگ را حیوانی نجس می دانیم، این را شریعت ما گفته است و چیزی نیست که براساس سلیقه شخصی خودمان گفته باشیم؛ این که یک هنرمند سگ بغل می کند و آن را می بوسد به خودش مربوط می شود اما اینکه با گرفتن عکس و انتشارش آن را ترویج کند دیگر یک مسئله عمومی است، چنین فردی آیا صلاحیت اجرای یک برنامه پرهزینه را در تلویزیون ملی یک کشور اسلامی دارد؟
ماجرای عادل فردوسی پور و برنامه جنجالی نود هم که از گذشته در محافل مختلف در مورد آن اظهار نظر شده را نباید از قلم انداخت.
تلویزیونی که یک فرد را می آورد و آن را تعلیم می دهد، او را محبوب و مشهور می کند؛ سالیان درازی روی او سرمایه گذاری می کند، تهیه و اجرای پربیننده ترین برنامه تلویزیونی را به وی می سپارد، کجای کار می لنگد که مجری به خود اجازه می دهد وسط برنامه زنده برنامه را ترک می کند و برای تلویزیون ناز می کند، آیا این بی احترامی به مخاطبان برنامه نیست؟
مدیران این رسانه ملی نمی دانند که این افراد برای یک سری از مردم الگو می شوند و این الگوسازی را باید مدیریت کنند؟ برای انتخاب شومن های پرحاشیه شان چه متر و معیاری را در نظر گرفته اند؟
در تمام دنیا هنرمندان و مجریان تلویزیونی در خدمت رسانه و در چارچوب این سازمان فعالیت می کنند، شکل و شمایل تمایلات شخصی و باورها و آمال و آرزوی هر فردی که در تلویزیون کار می کند به خود او مربوط است اما باید بداند که در این سازمان باید مقید به اصول و سیاست گذاری آن باشند؛ متاسفانه تلویزیون ما افرادی را می آورد به آن ها بها می دهد و از ایشان چهره های مطرح و ستاره می سازد که همین افراد به راحتی به این سازمان پشت می کنند و بهتر است بگوییم که نمک می خوردند و نمکدان می شکنند؛ لذا بهتر است صدا و سیما هم در انتخاب و پرورش مجری هایش دقت کند و هم در اصل آموزش ابتدایی این سازمان (اصول اخلاقی مربوط به سازمان) بهتر عمل کند.
انتهای پیام/