امام باقر (ع) پنجمين اختر فروزان آسمان امامت، هفتمين گوهر عرش عصمت، شكافنده و تبيين كننده علوم اسلامي مي باشد. امامي كه سراسر زندگيش نور بود، و همه لحظات عمر با بركتش در راه ارشاد و هدايت انسانها به پايان رسيد.

 به گزارش تیترآزاد، او در كودكي در كربلا و ماجراي عاشورا حسيني حضور داشت، در سفر كوفه و شام، همراه پدر، همه ماجراها را مي ديد و بر اساس فرهنگ عاشورا تربيت شد. او تجسمي از ارزشهاي والاي انساني و كمالات اخلاقي بود.

امامي كه از زمينه سازيهاي پدرش امام سجاد (ع) در راستاي معرفي مكتب تشيع، و مبارزه با طاغوتها، بهره برداري بسيار كرد و با تربيت شاگردان برجسته و تبيين فقه ناب اسلام و اهل بيت (ع)، بزرگترين قدم را براي شناسايي تشيع و مكتب اهل بيت (ع) برداشت. فقه شيعي، امروز به نام حضرتش افتخار مي كند و مي بالد چرا كه خيل انبوه شاگردان امام محمد باقر(ع)، تاريخ را در بهت و شگفتي فرو برده اند.
بشارت باد ميلاد امام پنجم ابو جعفر، محمد باقر عليه السلام آفتاب علم و معرفت و شكافنده علوم معارف.
امام باقر عليه السلام مي فرمايد:
«أُوصيكَ بِخَمْس: إِنْ ظُلِمْتَ فَلا تَظْلِمْ وَ إِنْ خانُوكَ فَلا تَخُنْ، وَ إِنْ كُذِّبْتَ فَلا تَغْضَبْ، وَ إِنْ مُدِحْتَ فَلا تَفْرَحْ وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلا تَجْزَعْ» (بحار الانوار، ج 75، ص 162)
تو را به پنج چيز سفارش مى كنم:
اگر مورد ستم واقع شدى، ستم مكن
اگر به تو خيانت كردند، خيانت مكن
اگر تكذيبت كردند، خشمگين مشو
اگر مدحت كردند، شاد مشو
و اگر نكوهشت كردند بيتابى مكن
نماز امام محمد باقر (ع) :
دو رکعت است در هر رکعت حمد یک مرتبه و :
سُبْحانَ اللّهِ وَ اَلْحَمْدُلِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَکْبَرُ (صد مرتبه)
منزه است خدا و ستایش خاص خدا است و معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگتر است
[دعاء آن حضرت ] :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
خدایا از تو مى خواهم
یا حَلیمُ ذُو اَناهٍ غَفُورٌ وَدُودٌ اَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَیِّئاتى وَ ما عِنْدى
اى بردبارى که (با بندگان ) مدارا کنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم ) که از گناهانم و بدیهایى که در نزد من است
بِحُسْنِ ما عِنْدَکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنى مِنْ عَطاَّئِکَ ما یَسَعُنى وَ تُلْهِمَنى
بدان خوبیها که نزد تو است درگذرى و از عطاى خود به اندازه که فرایم گیرد (یا آنچه در خور طاقت من است ) به من عطا
فیما اَعْطَیْتَنِى الْعَمَلَ فیهِ بِطاعَتِکَ وَ طاعَهِ رَسُولِکَ وَ اَنْ تُعْطِیَنى
کنى و الهام کنى مرا که در آنچه به من عطا کرى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بکار برم و بدان اندازه مرا مشمول
مِنْ عَفْوِکَ ما اَسْتَوْجِبُ بِهِ کَرامَتَکَ اَللّهُمَّ اَعْطِنى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ
گذشت خود قرار دهى که بوسیله آن مستوجب کرامت و بزرگواریت گردم خدایا به من بده آنچه را تو شایسته آنى و
لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ فَاِنَّما اَنَا بِکَ وَ لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاّ مِنْکَ یا
مکن با من آنچه من سزاوار آنم زیرا که تنها من به تو توسل جسته و هرگز خیرى به من نرسیده جز از ناحیه تو ا
اَبْصَرَ الاَبْصَرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعِینَ وَ یا اَحْکَمَ الْحاکِمینَ وَ یا
بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى عادلترین داوران و اى
جارَ الْمُسْتَجیرینَ وَ یا مُجیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرّینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پناه پناهجویان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمد و آلش
منبع: مفاتیح الجناح
انتهای پیام/