در دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان آمده است: خدایا آگاهم نما در آن براى بركات سحرهایش و روشن كن در آن دلم را به پرتو انوارش و بكار به همه اعضایم به پیروى آثارش به نور خودت اى روشنى بخش دلهاى حق شناسان. 

بسم الله الرحمن الرحیم

“اللهم بنهني فيه لبرکات اسحاره و نور فيه قلبي بضياء انواره وخذ بکل اعضائي الي التباع اثاره بنورک يا منور قلوب العارفين”

“خدايا مرا در اين روز براي برکات سحرها بيدار و متنبه ساز و دلم را به روشني انوار سحر منور گردان و تمام اعضا (و جوارحم) را براي آثار و برکات اين روز مسخر فرما به حق نور (جمال) خود اي روشني بخش دلهاي عارفان”

شرح دعاي روز هجدهم ماه رمضان
(1) اللهم بنهني فيه لبرکات اسحاره “خدايا مرا در اين روز براي برکات سحرها بيدار و متنبه ساز”
“ارزش اسحار ماه مبارک رمضان”
سحرهاي ماه مبارک رمضان از ارزش والا و ويژه اي برخوردار است به طوري که اعمال بسياري در هنگام سحرهاي اين ماه تاکيد شده است، مثل (دعاي ابوحمزه ثمالي، دعاي سحر، قرائت قرآن، خوردن سحري و...) که از خداوند مي خواهيم که ما را در سحرهاي اين ماه از خواب غفلت بيدار سازد تا بتوانيم از فيوضات و برکات آن بهره مند گرديم.
حال شايد در اينجا اين سئوال پيش آيد که چرا از خداوند، اين درخواست را مي نماييم؟ که در جواب بايد گفته شود که اين درخواست ارزشمند از خداوند عزوجل براي اين است که انسان در تمام ماههايي که بر او مي گذرد از عبادت و اطاعت الهي در وقت سحرها محروم گرديده و به قولي از فيوضاتي که در سحرها مي تواند کسب کند، غافل است که همين باعث گرديده که از خداوند بخواهيم که ما را ياري دهد تا از خواب غفلت بيدار گشته و بتوانيم از سحرهاي اين ماه پربرکت کمال استفاده را نماييم، تا شايد سحرهاي اين ماه باب فيضي شود.
براي ماههاي ديگر سال، چرا که سحرها نسبت به ديگر اوقات از شبانه روز داراي فضيلت و برتري خاصي مي باشند، به طوري که در آن هنگام که اکثر انسانها در خواب غفلت خود فرو رفته اند، عده قليلي به عبادت و اطاعت خداوند مي پردازند که ما نيز از خداوند در اين روز خواستاريم که ما را از خواب غفلت بيدار ساخته و مشمول اين آيه شريفه قرار دهد: “الصابرين و الصادقين و القانتين و المنفقين و المستغفرين بالاسحار”(1) يعني “(تقوا پيشه گان) صابران و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق کنندگان و استغفار کنندگان در سحرگاهانند” تا بتوانيم به درجات عالي معنوي دست يابيم...
(2) و نور فيه قلبي بضياء انواره “و دلم را به روشني انوار سحر منور گردان”
“منظور از نور فيه قلبي بضياء انواره چيست؟”
منظور از “نور فيه قلبي بضياء انواره” “در اين روز قلبم را به انوار سحر نوراني کن” همان نور هدايت است که بر قلب انسان تابيده مي شود و او را از ظلمتهاي جهل و ناداني ودوري از خداوند نجات مي بخشد و به قول خداوند (عزوجل:) “الله ولي الذين امنوا يخرجهم من الظلمات الي النور”(2) يعني “خداوند ولي و سرپرست کساني است که ايمان آورده اند که خارج مي کند ايشان را از تاريکي هاي جهالت (و وارد مي کند) به سوي نور و هدايت” که اين نور همان هدايتي است که انسان را به مسير سعادت مي کشاند...
“تشعشع انوار الهي در سحر”
سحرهاي ماه مبارک رمضان داراي نور خاصي است که اگر بنده اي در آن هنگام به مناجات و دعا با پروردگار خويش بپردازد، آن گاه است که آن نور خاص بر دل آن بنده اثر گذاشته و ديده دل او را روشن و منور مي گرداند، به طوري که چيزي جز حقيقت را نمي بيند و نمي پذيرد و از دل او دري باز مي گردد به سوي رحمت پروردگار عالميان که هيچ چيزي جز رضاي ذات اقدس او در آن جاي نمي گيرد چرا که “الله نور السموات و الارض”(3) يعني “خداوند نور آسمان و زمين است” و هرگاه دلي از نور اطاعت الهي نوراني گشت هيچ گاه ظلمت و تاريکي در آن راه پيدا نخواهد کرد که ما نيز از خداوند مي خواهيم که در اين روز به نورانيت سحرهاي ماه مبارکش نوراني گرداند...
(3) وخذ بکل اعضائي الي التباع اثاره بنورک يا منور قلوب العارفين “و تمام اعضاء و (جوارحم) را براي آثار و برکات اين روز مسخر فرما به حق نور (جمال) خود اي روشني بخش دلهاي عارفان”
“توکل بر ذات اقدس الهي”
در اين قسمت از دعا از خداوند مي خواهيم که تمام اعضا و جوارح ما را مسخر فرمايد تا اينکه به انجام اعمال اين روز مشغول گرديده و از آثار و برکات آن بهره مند گرديم، حال مي خواهيم بدانيم که منظور از “اعضاي مرا مسخر گردان” چيست؟
در اينجا منظور از “اعضاي مرا مسخر گردان” به نوعي همان توکل بر ذات اقدس پروردگار است تا اينکه ما را به حسن و نيکوترين ثوابها در اين روز موفق بدارد چرا که خداوند متعال عالم به تمام امور است و از هر چيز نهان و آشکار باخبر است “يعلم سرکم و جهرکم”
(4) يعني “مي داند (اعمال) نهان و آشکارتان را” و او مي داند که چگونه بندگان خويش را راهنمايي نموده و آنها را به نور هدايت منور و نوراني گرداند چنانچه رسول خدا(صلي الله عليه و آله) فرمودند: “ما منکم احد الا و له الشيطان، قالوا “ولا انت يا رسول الله؟ قال و لا انا الا ان الله عزوجل اعانني عليه فاسلم”
(5) يعني “ابليس براي هر انساني شيطاني را گمارده است تا او را بفريبد و يکي از آنان را بر من گمارده است اما خداوند مرا ياري نموده پس از او در امان هستم” که ما نيز در اين روز از خداوند به حق نور و جمالش خواستاريم که ما را از شر شياطين جني و انسي نجات داده و از آثار و برکات اين روز بهره مند سازد.
انتهای پیام/