منیر قیدی با ویلایی ها به خوبی توانست از گم شدن بخشی از تاریخ این سرزمین جلوگیری کند و نیمه ی پنهان تاریخ دفاع مقدس را بر پرده سینما نمایش دهد؛ همه از رشادت های شکوهمند مردان در جنگ سخن می گویند اما کمتر کسی به فضای خانه و ماتم همسر بعد از شهادت مرد پرداخته است؛ روزگار فرزندان یتیم شده، فغان مادر شهید داده، نوعروس بیوه شده، اما کارگردان خوش آتیه سینما، با چنین اثری حداقل قدمی در تصویرسازی و ثبت این واقعیت، برداشته است.
به گزارش تیترآزاد به نقل از طنین یاس، فرشته میرزا - «ویلایی‌ها»، روایت گر بخشی از دوران دفاع مقدس است که کمتر دیده و منشتر شده است؛ این اثر استاندارد و خوش ساخت که ”منیر قیدی” آن را کارگردانی کرده، تصویرگر حضور قهرمانانه زنان ایرانی در دوران دفاع مقدس است. روایتی که در کنار رشادت های دلیرمردان در جبهه ها، زنان هم پابه پای مردانشان از خودگذشتگی می کنند.
داستان ویلایی ها
داستان فیلم مربوط به سال ۱۳۶۵ و برهه ای از زندگی همسران فرماندهان جنگ است، که خانه خود را رها کرده و به همراه فرزندانشان به یک اردوگاه در اندیشمک نقل مکان کرده اند. آن ها برای زندگی در نزدیکی قرارگاه های همسرانشان که در جبهه هستند، از زندگی آسوده خود گذشته و به سختی زندگی در این مجموعه تن در داده اند. ”خانم خیری” فرمانده این اردوگاه که پریناز ایزدیار به خوبی آن را نقش آفرینی کرده، بانویی تحصیلکرده و فهیم است که درس خود را رها کرده و به اتفاق فرزندانش به ویلاها آمده است.
عزیز «ثریا قاسمی» هم زن ۵۰ ساله ای است که همراه نوه هایش وارد مجموعه می شود. چندی بعد سیما با بازی طناز طباطبائی که نقش عروس عزیز را بازی می کند، وارد اردوگاه می شود. او که با همسرش اختلاف اعتقادی دارد، به نیت بازگرداندن فرزندانش به ویلاها آمده تا بچه ها را با خود به کانادا ببرد اما به دلایلی چون گم شدن پاسپورت در اردوگاه می ماند.
وَن فرسوده ای که جوانی بسیجی به نام الیاس راننده آن است، مسئولیت رساندن مایحتاج خانواده های مستقر در اردوگاه را برعهده دارد اما هرمرتبه که وارد می شود، اضطرابی سراسر وجود زنان ویلایی را پر می کند؛ اضطرابی ناشی از اینکه این بار نوبت کدامیک از آنهاست. زیرا الیاس معمولا خبر شهادت همسران را هم برای خانم خیری می آورد. زنی که خودش مسئول رساندن خبر به همسر شهید است. زنی قوی که از همه چیز گذشته و موقعیت خوب خود در شهر محل سکونتش را رها کرده و برای همراهی همسر به اردوگاه کم امکانات اندیشک آمده است و دقیقا شخصیتی مقابل سیمایی دارد که می آید تا بچه هایش را برداشته و همسر را رها کرده و جلای وطن کند.
فیلم دفاع مقدسی اما غیر کلیشه ای
زنان داستان در اوج کشاکش با تقابل ها و تضادها، زیبندگی شان را در یاری مردشان می بینند و کارگردان فیلم، نجابت و مظلومیت این بانوان را هنرمندانه به تصویر کشیده است. از همین رو است که تاکید می شود این فیلم نشان دهنده مسائل کمتر دیده شده است. این مسائل همان نقش زنان در جنگ است که در بازگویی ها و خاطره های شنیده شده، حضور زنان در جنگ را در پشت جبهه و در حال بسته بندی خوراکی و لوازم رزمندگان تقلیل داده است.
ویلایی ها یک فیلم دفاع مقدسی است و صد البته که نقطه امیدی در این دسته از فیلم ها ایجاد کرده و دلیل اصلی آن، دور شدن از کلیشه های رایج سینمای دفاع مقدس است. مانند اکثر فیلم های دفاع مقدسی دیگر توپ و خمپاره نقش آفرین اصلی فیلم نیستند، بلکه روایتی واقعی از باورهای بخشی از نقش آفرینان آن دوران، یعنی همسر فرماندهان ارتش و سپاه است. ویلایی ها تلاش کرده تا درکی ناب از جلوه زنانگی بانوی ایرانی در کوران حوادث ارائه کند و احساس غرور نسبت به شیرزنان وطن را در حین تماشا در بیننده تقویت می کند.
برجستگی ویژه فیلم را می توان به اهتمام جدی کارگردان در درگیر کردن مخاطب با فضای اردوگاه در بحبوحه جنگ، فداکاری ها، غم ها، شادی ها و مرارت های ساکنین دانست. بازی خوب بازیگران هم موقعیت کاراکتر را به خوبی به بیننده القا می کند به طوریکه می توان لحظه ای سختی های این زنان مجاهد را با تمام وجود حس کرد.
نمایش نیمه پنهان تاریخ دفاع مقدس
منیر قیدی با ویلایی ها به خوبی توانست از گم شدن بخشی از تاریخ این سرزمین جلوگیری کند و نیمه ی پنهان تاریخ دفاع مقدس را بر پرده سینما نمایش دهد؛ همه از رشادت های شکوهمند مردان در جنگ سخن می گویند اما کمتر کسی به فضای خانه و ماتم همسر بعد از شهادت مرد پرداخته است؛ روزگار فرزندان یتیم شده، فغان مادر شهید داده، نوعروس بیوه شده، دلتنگی ها، جدایی ها؛ اما کارگردان خوش آتیه سینما، با چنین اثری حداقل قدمی در تصویرسازی و ثبت این واقعیت، برداشته است.
نکته حائز اهمیت در مورد نقش سینما و رسانه در حال حاضر این است که اگر تا دیروز جنگ فیزیکی و در پشت خاکریزها صورت می گرفت، امروز خاکریزهای فرهنگی محل دفاع و مطالبه شده است. سینما و آثار هنری آن سلاح مهمی است که دشمن به خوبی در آن ورود کرده و برای تقویت جبهه حق، ما نیز به شدت به این سلاح نیاز داریم. باور کنیم که دفاع از ارزش های دینی و بومی و همچنین برای جلوگیری از تحریف تاریخ، به جد نیازمند ورود به دنیای فیلم ها و حمایت همگانی از فیلم های ارزشی هستیم.
بر اساس آنچه که بسیاری از سینماگران و سینما شناسان می گویند، ویلایی ها یک فیلم ارزشی است که برخی از مسئولین به صورت تمام قد مقابل آن لشکرکشی کردند؛ از تلاش برای حذف از کاندیداتوری جشنواره و خودداری از اکران آن و توزیع ناعادلانه سالن های نمایش و زمان اکران گرفته، تا اهتمام جدی برای پایین کشیدن آن از پرده سینماها و در اصطلاح حذف فوری از اکران. نگذاریم که سرنوشت این فیلم هم مانند سرنوشت یتیم خانه ایران بشود.
انتهای پیام/
