رهبر معظم انقلاب به خوبی موضوع شیوه دوگانه آمریکا در برابر ایران را در سخنرانی خود تشریح می کنند. ایشان ذیل مبحث «مذاکره تاتیک یا راهبرد آمریکایی» بیان می فرمایند: « آمریکاییها معمولاً برای رسیدن به اهداف خود یک راهبرد دارند و یک تاکتیک. راهبرد آنها «فشار» با هدف خسته کردن طرف مقابل است و سپس از «مذاکره» به عنوان مکمل فشار استفاده میکنند تا به خواسته خود برسند.»
به گزارش تیتر آزاد به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ «دونالد ترامپ» رئیس جمهور امریکا راهبردی برای فشار به کشورمان طراحی کرده که در دوره قبلی ریاست جمهوری این کشور یعنی «باراک اوباما» نیز با پوشش بیشتری انجام می شد. «فشارهوشمند» از جمله این راهبرد جنگ روانی است. نام های متعددی برای این نوع شیوه جنگ روانی وجود دارد. «قهر و لطف»، «چماق و هویج» و ... از جمله همین موارد است.

ژاپن، سوئیس، آلمان، عمان، عراق، فرانسه و این روزها قطر از جمله کشورهایی هستند که آمریکاییها از آنها خواسته اند که به عنوان میانجی با ایران به ظاهر مشکلات طرفین را حل نمایند اما این تاکتیک نخ نما شده با توجه به عدم اعتماد شدید به آمریکاییها که تنها مختص ایران نیست به هیچ وجه جواب نمی دهد.
در همین رابطه یک سناتور آمریکایی شیوه ترامپ را به چالش می کشد. «کریس مورفی» در واکنش به اظهارات رئیس جمهور آمریکا مبنی بر اینکه میتواند تعرفهها علیه چین را افزایش دهد و پکن بهشدت بهدنبال توافق است در صفحه توییتر خود نوشت: «این فریبکاری است. ترامپ میگوید همه میخواهند توافق کنند، ما نیمی از ریاست جمهوری او را سپری کردیم و هیچکس توافقی (با ما) نکرده است. نه چین، نه ایران، نه کرهشمالی و تنها توافقی که او با مکزیک و کانادا بهدست آورده نیز در حال از بین رفتن است.»
البته رهبر معظم انقلاب به خوبی موضوع شیوه دوگانه آمریکا در برابر ایران را در سخنرانی خود تشریح می کنند. ایشان ذیل مبحث «مذاکره تاتیک یا راهبرد آمریکایی» بیان می فرمایند: « آمریکاییها معمولاً برای رسیدن به اهداف خود یک راهبرد دارند و یک تاکتیک. راهبرد آنها «فشار» با هدف خسته کردن طرف مقابل است و سپس از «مذاکره» به عنوان مکمل فشار استفاده میکنند تا به خواسته خود برسند.»
حالا قرار است «شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن ۲۲ خرداد به تهران سفر کند. هرچند گفته میشود وی برای میانجیگری بین ایران وآمریکا به ایران میآید اما واقعیت این است که آمریکاییها فشار تهدیدات نظامی را به فشار-روانیِ دیپلماتیک تغییر دادهاند.
هر دو بایک هدف و کارکرد مشخص. شکستن مقاومت ایران و بازگرداندن ایران به پای میز مذاکراتِ بدونِ نتیجه. به عبارت دقیقتر شینزو آبه و سایرین، یک میانجی نیستند بلکه گزینه جدید فشار بر ایران بهحساب میآیند.
حالا ایران با ترافیک دیپلماتها یا شاید باید گفت میانجیهای یکطرفه روبروست. گزینههای فشاری که حالا از سوی آمریکا بر تعدادشان افزوده می شود تا بیشتر اهرم فشار جدید آمریکایی بتواند اهداف سردمداران کاخ سفید را برآورده سازد.
ژاپن و سایر میانجیها همانند آلمان، در مقابل بسته پیشنهادی اقتصادی، انتظار دارند ایران به میز مذاکرات چینش شده توسط آمریکا با موضوع منطقه و موشکی، بازگردد.
درواقع این میانجیها بیشتر از هر موضوع دیگری خودشان خاصیت میانجی و معتمد بودند را از دست دادهاند. اروپایی ها با توجه به اینکه قرار بود بعد از خروج آمریکا از برجام منجی این سند توافق باشند کم کم به سمت کاخ سفید غش کردند و آشکارا نشان دادند که طرفدار برجام نیستند و همکاری با شریک استراتژیک خود را بر هر سند بین المللی مقدم می دانند.

ماکرون، ضمن خواستار شدن مذاکرات جدید برای بسط مفاد برجام و دستیابی به اهداف فوق، گفت: «همه بحثهای دیگر بر سر مسائل فنی است.»
سخنانی که با واکنش جدی «علی لاریجانی» رئیس مجلس شورای اسلامی قرار گرفت و وی درباره دیدار ترامپ و مکرون بیان کرد: «سخنان مکرون در دیدار با ترامپ تأسفآور و ناشیانه بود ظاهرا او با هرکسی ملاقات دارد مطابق میل او رفتار میکند. مکرون به جای خط و نشان کشیدن برای سایر ملتها، مشکلات داخلی فرانسه را سروسامان دهد.»
«محمدجواد ظریف» وزیر خارجه ایران نیز با انتقاد از عملکرد سه کشور عمده اروپایی عضو برجام گفت: « اروپاییها اصلاً در موقعیتی نیستند که به ایران انتقاد کنند حتی در موضوعاتی که ارتباطی به برجام ندارد».
درواقع دور جدید فشارهای آمریکا که خروج از حوزه نظامی و ورود به کانال جنگ نرم جددی با بهکارگیری ژاپن ، آلمان ، کره جنوبی ، هند و ... است، به خوبی نشان می دهد که کاخ سفید در حوزه نظامی به شدت طعم شکست را چشیده که وارد فاز دیگری شده است. این کشورها نیز با پیشنهاد یک بسته اقتصادی، در یک پروسه زمانی، پی در پی ایران را تحت فشار قرار خواهند داد. ترامپ برای آماده سازی جهت شرکت در کارزار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به شدت نیاز به مذاکره ظاهری با ایران دارد و از این رو در ماه های آخر ریاست جمهوری اش به هر حربه ای برای رسیدن به این هدف چنگ می اندازد.
امیر حمزه نژاد