ادامه مصرف کالاهای خارجی روحیه اعتماد به نفس عمومی را کاهش می‌دهد و به دیگر حوزه های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی نیز کشیده می‌شود. شاید روی آوردن به نحوه پوشش غربی در میان جوانان و ترویج مدل‌های غربی و نامأنوس با فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی از ثمرات کاهش اعتماد به نفس عمومی مردم باشد.
به گزارش تیترآزاد، با نزدیک شدن به روزهای آغازین سال 94 تب خرید مردم بالا رفته و بازارها مملوء از مصرف کنندگانی است که به دنبال خرید برای شب عید هستند، بسیاری از مردم درصد کلانی از پول خود را صرف خریدن تنها یک «برند» می کنند.
سخنرانی رهبر در جمع مردم آذربایجان برای چندمین بار حجت را بر مردم ایران در زمینه مصرف کالای داخلی تمام کرد؛ مجموعه بیانات ایشان بسیار قابل بررسی و مداقه است، اما به نظر یک نکته به روشنی می‌درخشید و آن مصرف متعصبانه کالاهای خارجی و توجه به برندهای مطرح بود.
ایشان در این ارتباط فرمودند: «یک نکته‌ی دیگری که این بیشتر به مردم مربوط می‌شود، مصرف محصولات داخلی است که من بارها در سخنرانی‌های اوّل سال و غیر آن تکرار کردم، الآن هم به شما عرض می‌کنم: محصولات داخلی را مردم مصرف کنند؛ نروند دنبال این نشانه‌ها. حالا مُد شده است بگویند «بِرَند» است، بِرَند فلان؛ بِرَند چیست! بروید سراغ مصرف تولیدات داخلی.
آن چیزهایی که مشابه داخلی دارد، متعصّبانه و با تعصّبِ تمام، ملّت ایران، خارجیِ آن را مصرف نکنند. این را من فقط برای یک عدّه‌ی خاص نمی‌گویم؛ خب بله، وقتی ما میگوییم، یک عدّه متدیّنین فوراً گوش می‌کنند حرف را، پیغام هم می‌دهند فلان چیز را که خارجی است بخریم؟ فلان چیز را نخریم؟ من فقط برای متدیّنین و افرادی که برای حرف ما حجّیّت شرعی قائلند، این را نمی‌گویم؛ من این حرف را برای هرکسی میگویم که به ایران علاقه‌مند است، به آینده‌ی کشور علاقه‌مند است، به فکر بچّه‌های خودش است که بنا است فردا در این کشور زندگی کنند.
شما مصنوعات خارجی را که مصرف می‌کنید، در واقع کمک می‌کنید به اینکه حجم آن بنگاه خارجی، آن کارگر خارجی، آن سرمایه‌دار خارجی، مدام بیشتر بشود و تولید داخلی ضربه بخورد، شکست بخورد. این را به همه‌ی مردم، به خصوص آن کسانی که مصارف زیادی دارند[میگویم]؛ دولتی‌ها هم همین‌جور؛ دولتی‌ها هم در مصارف دولتی، در اشیاء مصرفی‌ای که در ساختمان‌ها، در چیزهای گوناگون مصرف می‌کنند، حتماً ملاحظه کنند تولید داخلی را.»(30/11/93)
اخیراً نوع بیانات رهبری به گونه ای است که در واقع گویی تأکید مردم بر مصرف کالاهای خارجی و توجه نکردن به عواقب اقتصادی و سیاسی آن برای مردم امری عادی تلقی می‌شود. این نکته وقتی حائز اهمیت می‌باشد که رهبری در سخنرانی‌های سابق خود بارها بر مصرف کالاهای داخلی و ثمرات آن تأکید کرده‌اند و حتی به نوعی از مردم خواهش هم کرده‌اند اما ظاهراً گوشی شنوا در میان مردم نیست؛ توجه شود که در این بیان مسئولین که در دید عموم مردم هستند بیشتر حائز اهمیت هستند و در واقع در دایره مصرف مردم تعریف می‌شوند.
دیگر روی سخن رهبری با مصرف عمومی مردم است. بدین معنا که حد، فرد یا نوع مصرف در این دسته بندی معنایی ندارد. یک فرد کم درآمد، پردرآمد، کارمند، نظامی، زن، مرد، مصارف شخصی و دولتی و همه انواع دیگر را شامل می‌شود و در یک کلام جایی برای توجیه وجود ندارد، همه باید کالای داخلی مصرف کنیم.
دلیل مصرف کردن کالای داخل در این بیان دیگر صرف حجت شرعی واجب بودن امری ولی نیست. این بار روی سخن با همه آن کسانی است که شاید از نظریه ولایت فقیه یا هیچ اطلاعی ندارند یا اینکه آن را قبول ندارند. این بحث یک بحث علمی یا شرعی صرف نیست و برای همه انواع مکاتب و اندیشه‌ها و مذاهب در ایران یک امر عقلانی است که تنها راه برون رفت از مشکلات اقتصادی کشور توجه به توان داخلی کشور است که این امر در حوزه مصرف معطوف است به مصرف کالای داخلی.
پر واضح است که برای مقابله با دشمنان کشور(فارغ از دلیل دشمنی) باید به توان خودمان اعتماد کنیم و هر چه بیشتر اقتصاد کشور را با اتکا به منابع عظیم انسانی و طبیعی داخل تقویت کنیم. این امر در حوزه مصرف به این معنا است که برای مقابله با دشمن به مصرف کالای داخلی بپردازیم و البته در کنار این امر تولیدکنندگان داخلی هم باید کیفیت محصولات خود را افزایش دهند که این البته امر دیگری است.
مصرف متعصبانه کالای خارجی نشان از یک ضعف عمیق فرهنگی است که در میان مردم روز بروز در حال افزایش است. بزرگ‌ترین آسیب این نگاه تخریب روحیه اعتماد به نفس در میان عموم است. مصرف متعصبانه کالای بیگانه(آن هم از کشورهایی که برای ضربه زدن به این مردم از هیچ تلاشی در طول 36 سال گذشته دریغ نکرده‌اند) به این معناست که ما به توان داخلی خود هیچ اعتمادی نداریم و در واقع نیازمند بیگانگان هستیم.
ادامه این روند روحیه اعتماد به نفس عمومی را کاهش می‌دهد و به دیگر حوزه های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی نیز کشیده می‌شود. شاید روی آوردن به نحوه پوشش غربی در میان جوانان و ترویج مدل‌های غربی و نامأنوس با فرهنگ اصیل ایرانی- اسلامی از ثمرات کاهش اعتماد به نفس عمومی مردم باشد.
براستی در مقابل این هجمه اقتصادی- فرهنگی برای مصرف کالای داخلی بهترین راهکار مصرف متعصبانه کالای داخلی است. تأکید بر کالای داخلی و توجه به توان تولیدکننده ایرانی تمام نکات منفی که در مصرف متعصبانه کالای خارجی وجود دارد را به روشنی از بین می‌برد.
مهم‌ترین اثر آن به یقین افزایش وحدت ملی در زمینه اقتصادی و تقویت روحیه اعتماد به نفس عمومی خواهد بود. روحیه ای که در دوران دفاع مقدس به شدت در میان رزمندگان دیده شده است که با چه غیرت و اعتماد به نفسی به مقابله با دشمنی پرداخته‌اند که به لحاظ امکانات مالی و تسلیحاتی به هیچ عنوان با ما در یک سطح قرار نداشته است.
مصرف متعصبانه کالای داخلی هم دلیل شرعی دارد و هم مبنای عقلی. هرکسی که ایرانی باشد و پیشرفت کشورش را دوست داشته باشد باید به این نکته توجه داشته باشد که مهم‌ترین راه پیشرفت اقتصادی ایران، توجه به امر تولید کشور است. این موضوع به هیچ عنوان به خط و ربط‌های سیاسی و حتی مذاهب و ادیان مختلف موجود در کشور ارتباطی ندارد.
درهمین رابطه بهتر است نمونه ای از مصرف متعصبانه کالای داخلی توسط بزرگان را مرور کنیم که در سالهای دور وجود داشته است. درباره حاج شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه علمیه قم نوشته‌اند که ایشان هیچ گاه لباس از پارچه خارجی نمی‌پوشید. در تابستان پیراهن، شلوار و قبای ایشان همه از کرباس بود.
در زمستان نیز لباسش را از پارچه ایران به نام بَرَک تهیه می‌کرد. پارچه های لباس‌های آقازاده های ایشان، حاج آقا مرتضی و آقا مهدی از پارچه های کازرونی اصفهان بود. آیت الله حائری همواره می‌گفتند: «ایرانی باید پارچه ایرانی بپوشد./ راه دانا
انتهای پیام/
