شاهدان عینی چهارشنبه سیاه معدن آزادشهر معتقدند اگر دولت انتخابات را پیش رو نداشت از بازماندگان حمایت نمی کرد و زمستان یورت با آن حادثه برای همیشه تعطیل می‌شد.
به گزارش تیتر آزاد به نقل از گلستان ما، حدود ساعت ۱۱ ظهر روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت سال ۹۶ بود که حادثه انفجار، پایان بهار زندگی ۴۳ معدنچی را در معدن زغال سنگ آزادشهر رقم زد.
عمق حادثه چهارشنبه سیاه معدن زمستان یورت هم به مانند تونلی که در آن انفجار اتفاق افتاده بود چنان زیاد بود که خروج پیکر ۴۳ قربانی این حادثه و آواربرداری اولیه ۱۱ روز طول کشید.
در این ۱۱ روز ستاد مدیریت بحران استان در آزادشهر مستقر شده بود و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا، مسئولان زیادی به منطقه آمدند تا عمق فاجعه حادثه زمستان یورت را از نزدیک مشاهده کنند.
در روز حادثه و روزهای آواربرداری اولیه خبرهای ضد و نقیض بسیاری از مصدومیت ۷۰ تا ۴۴۴ نفر منتشر شد و حتی عده ای تعداد جان باختگان حادثه را ۸۰ نفر هم اعلام کردند اما در نهایت آمار بر روی ۷۰ مصدوم و ۴۳ جان باخته حادثه معدن ثابت ماند.
حالا یک سال از چهارشنبه سیاه زمستان یورت می گذرد و پای صحبت های شاهدان عینی حادثه می نشینیم. کسانی که معتقدند اگر دولت انتخابات را پیش رو نداشت زمستان یورت برای همیشه تعطیل می شد و حق و حقوق کارگران هم پرداخت نمی شد.
تعداد کارکنان دفتری از حدود ۳۰ نفر به ۱۰ نفر رسید
یکی از کارکنان کادر دفتری زمستان یورت به خبرنگار مهر اظهار کرد: فقط انتخابات و حمایت های دولت به داد کارگران و کارمندان زمستان یورت رسید وگرنه نه از پرداخت معوقات خبری بود و نه کسی پاسخگوی خانواده جان باختگان حادثه بود.
وی که از ترس اخراج شدن نخواست نامی از او ذکر شود، افزود: اگر حمایت ها و کمک مالی سه میلیارد تومانی دولت به معدن زمستان یورت در آستانه انتخابات نبود، زمستان یورت برای همیشه تعطیل می شد.
این کارمند کادر دفتری ادامه داد: با وجود تمام حمایت هایی که از معدن زمستان یورت انجام شد اما تعداد کارکنان دفتری از حدود ۳۰ نفر به کمتر از ۱۰ نفر رسیده است و در حالی که معدن دوباره شروع به کار کرده است اما مشکلات همچنان گریبانگیر مدیران معدن است.
وی با بیان این که حدود ۴۰ دقیقه بعد از حادثه، خبر انفجار معدن آزادشهر به گوش مدیران زمستان یورت در دفتر شاهرود رسید، اضافه کرد: در یک هفته اول بعد از حادثه روزی چندین بار دفتر از ترس حمله خانواده های معدنچیان به کادر دفتری و مدیران معدن تعطیل می شد اما بعد از پایان آوار برداری هرچند شکایت های کارگران از مسئولان معدن به دلیل پرداخت نکردن حقوق، بیمه و سنوات ادامه داشت اما آرامش نسبی حاکم شد.
یکی از کارگران معدن زمستان یورت از روز حادثه روایت کرده و به خبرنگار مهر گفت: آن روز شفیت صبح بودم و یک تونل بالاتر از تونل شماره یک که حادثه در آن اتفاق افتاد، کار می کردم. ساعت حدود ۱۰ و ۴۵ دقیقه بود که کار را تعطیل کردم و از کنار تونل شماره یک رد شدم تا لباس هایم را تعویض کنم.
۱۸ نفر برای کمک رفتند و برنگشتند
وی که به خاطر نگرانی از نبود امنیت شغلی نخواست نامی از وی ذکر شود، با یادآوری این که آن روز هم قرار بود در تونل شماره یک (تونلی که حادثه انفجار در آن اتفاق افتاد) کار کند، گفت: نمی دانم صبح آن روز چه اتفاقی افتاد اما قرار بود ماهم برای انجام کارهای سیستم تهویه هوا و لوله در همان تونل باشیم اما نمی دانم چه شد (خدا با من یار بود یا شانس آوردم) که کار به آخر وقت و یا صبح روز بعد موکول شد.
وی ادامه داد: بعد از تعطیلی کار از کنار تونل شماره یک گذشتم و اوضاع عادی و شبیه روزهای قبل بود اما هنوز محوطه معدن را ترک نکرده بودم که در ساعت ۱۱:۲۵ حادثه انفجار اتفاق افتاد.
این کارگر معدن با بیان این که در آن شیفت کاری حدود ۴۰ یا ۴۵ نفر در تونل شماره یک کار می کردند و هنوز کارشان تمام نشده بود که انفجار اتفاق افتاد، افزود: کمتر از ۲۰ دقیق بعد از حادثه و تنها با فاصله سه دقیقه ای از همکارانی که در این حادثه جان باختند وارد معدن شدیم.
وی با اشاره به این که تعدادی از همکاران را از عمق هزار متری معدن بیرون آوردیم، اضافه کرد: رفت و آمد به داخل معدن و بیرون آوردن پیکر جان باختگان حادثه بیشتر از یک‌ساعت طول کشید و حدود ساعت یک ظهر و وقت اذان بود که حالم وخیم شد و به بیمارستان منتقل شدم.
این کارگر معدن با یادآوری این که کسانی که کمتر از دو تا سه دقیقه زودتر از او وارد معدن شده بودند همه جان باختند، تصریح کرد: از ۲۱ جسدی که روز اول از معدن خارج کردند تنها سه نفر از کارگران آن شیفت کاری بودند و ۱۸ نفر برای کمک رفته بودند و در این حادثه جان باختند.
وی بیان کرد: عباس طاهر دوست، صادق منصوری، مجتبی سوسرایی، آقای هدایتی، مهندس مشهدی و مهندس نوروزی و ... برای کمک به حادثه دیدگان به تونل رفتند و همانجا جان دادند و حالا عجیب است که می گویند آن ها که جانشان را برای کمک به همکارانشان از دست دادند شهید نیستند.
تجهیزات کار در معدن نداشتیم
این کارگر معدن که از ترس اخراج شدن چندین بار در حین گفتگو اصرار دارد نامی از وی ذکر نشود، ادامه داد: بعدها شنیدم که گفتند این ۱۸ نفر و بقیه چرا برای کمک رفتند اما واقعیت این بود که نیروهای امدادی هلال احمر و ... چیزی از معدن نمی دانستند و ما هم که با کار در معدن آشنا بودیم تجهیزات و امکانات نداشتیم.
وی با یادآوری این که در روز حادثه فقط یک کپسول اکسیژن در معدن وجود داشت، گفت: از همکاران ما برای گفتگو در برنامه ماه عسل دعوت شد و مجری این برنامه جلوی دوربین اصرار داشت که همکار ما بگوید تجهیزات کافی در معدن وجود داشت اما واقعیت چیز دیگری بود.
این کارگر معدن با انتقاد به این که رسانه ها تلاش داشتند روی نبود تجهیزات در معدن سرپوش بگذارند، بیان کرد: یک مینی بوس از همکاران برای کمک به حادثه دیدگان آمدند اما به دلیل نبود امانات و تجهیزات همه جان باختند؛ راستش هیچ یک از ما تجربه چنین حوادثی نداشتیم و بیشتر روی احساسات و کمک به دوستان، فامیل و همکارانمان وارد معدن شدیم اما به نظرم چاره دیگری هم نداشتیم و باید می رفتیم.
گوش شنوایی نیست
وی با بیان این که بعد از حادثه در تونل فقط دود و گرد و غبار بود و تا رو در روی یکدیگر قرار نمی گرفتیم همدیگر را نمی دیدیم، گفت: بعد از حادثه هم کار خاصی در معدن انجام نشده و تجهیزات ایمنی هنوز هم بسیار کم است.
این کارگر معدن به اتفاقات چند روز قبل از حادثه انفجار هم اشاره کرد و ادامه داد: تونل شماره یک که حادثه در آن اتفاق افتاد تهویه نداشت و بچه ها مدار بسته کار می کردند؛ حدود یک هفته قبل از انفجار هم بچه ها حین کار دچار سرگیجه و تهوع شده بودند اما به خاطر فشار روحی که به بچه ها وارد کرده بودند آن ها مجبور به کار شدند تا تُناژ زغال را بالا ببرند.
این کارگر معدن که بیش از ۲۰ سال در معادن زغال سنگ کار کرده است، اضافه کرد: مدیران معدن از وجود گاز در معدن مطلع بودند و به همین دلیل چند روز قبل از حادثه انفجار، تعداد بیمه مسئولیت مدنی معدن را دو برابر کردند.
این کارگر معدن با تاکید بر این که استادکاران معدن از اول می دانستند معدن گاز دارد اما از ترس اخراج شدن اجازه نمی دادند کار تعطیل شود، اضافه کرد: ما چه قبل و چه بعد از حادثه بارها به نمایندگان مجلس، فرماندار و سایر مسئولان شهرستانی و استانی و حتی مسئولان صنف کارگری و ... گفتیم که با چه مشکلاتی مواجه هستیم و امنیت شغلی و جانی نداریم اما گوش شنوایی نیست.
وی متذکر شد: پس از حادثه هم مسئولان کشوری آمدند و وعده حل مشکلات را دادند اما هیچ کس به فکر ما کارگران نیست حتی رسانه ملی هم میلی است و به نفع کارفرما کار می کند؛ در برنامه ماه عسل که همکارمان را دعوت کردند حاضر نشدند فیش حقوقی یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومانی همکارمان را از دوربین نشان دهند.
این کارگر معدن با بیان این که هنوز هم چند ماه حقوق پرداخت نشده و عیدی و سنوات طلب داریم و مشکلات بیمه ای هم حل نشده است، تاکید کرد: حرف های زیادی داریم که گفتن آنها نه تنها دردی را درمان نمی کند بلکه رسانه ها هم به ویژه رسانه ملی (تلویزیون) هم اجازه حرف زدن و بیان مشکلات را به ما نمی دهد و تنها حاصل آن اخراج از کار است و زن و بچه هایی که نانی برای خوردن ندارند.
وی خاطرنشان کرد: صحبت از مشکلات فقط دردمان را بیشتر می کند چرا که نه ایمنی معدن افزایش پیدا می کند و نه مشکلات کارگران کمتر می شود و فقط جیب مدیران معادن زغال سنگ از دسترنج ما معدنچیان پُر می شود./ مهر
انتهای پیام/
