کشور ما از لحاظ گذشته تاریخی ٬ فرهنگی و علمی کشوری ریشه دار و غنی است. دین مردم ما ٬ کامل ترین دین الهی٬ که سرشار از آموزه های تربیتی ٬ فرهنگی و علمی است٬ یعنی دین اسلام می باشد.
اما در چند قرن اخیر با توجه به پیشرفت علمی غرب و عقب ماندگی علمی کشور ما ٬ برخی از افراد سعی در الگو گیری از تمام فرهنگ غرب برای پیشرفت علمی کشور کردند که به دلیل تقلید کورکورانه و نداشتن بینش کافی٬ مسیر به بیراه رفت و فرهنگ ما مصداق کلاغی شد که خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد.........
به گزارش خبرگزاری تیتر آزاد٬ با توجه به برخی از رفتارهای و عملکرد های اشتباه مردم کشور ما در زندگی اجتماعی و برخورد با یک دیگر٬ که متاسفانه زیاد هم هستند٬ به بررسی گذشته تاریخی و آموزه های دین اسلام می پردازیم تا اشکال کار خود را پیدا کنیم.
در گذشته شهرسازی مردم ایران می شود به شهر بیستون اشاره کرد که در بیش از ۲۵۰۰ سال پیش از سیستم مهندسی پیشرفته ای برخوردار بوده است تا جایی که٬ مهندسان غربی از آن برای شهرسازی های خود الگو برداری کردند.
سیستمی که تمام امکانات و ملزومات شهری٬ قبل از ساخت ساختمان ها در آن پیش بینی می شده و ابتدا با ایجاد این امکانات و ملزومات بستر شهری را آماده می کرد و سپس به ساخت ساختمان ها بروی آن می پرداخت.
اما با توجه به شیوه شهرسازی ها در کشورمان٬ متوجه می شوید که مهندسان ما با این مدل از شهرسازی بیگانه هستند.
در بحث فرهنگ اجتماعی نیز گذشتگان ما٬ منشور کوروش را داشتند که می شود از آن به عنوان یکی از بهترین قوانین کار آمد بشری نام برد.
در بحث علمی نیز تاریخ گواهی می دهد که ایرانیان جزء عالم ترین مردمان دنیا بوده اند و گذشته کشور ما به گونه ای بوده است که همگان به تمدن بی نیز آن اذعان دارند.
مطالعه تاریخ قبل از اسلام در ایران نشان می دهد که انها مردمانی متمدن و با فرهنگ بوده و دارای کانونهای علمی بوده اند.
حال به بررسی مختصری از دین اسلام می پردازیم تا ببینیم نقش این دین در ایران چگونه بوده است.
دین اسلام در بحث فرهنگ رفتارهای فردی و اجتماعی آموزه های خیلی زیادی دارد که شامل حق نفس٬ حق ا... و حق الناس است.
در مسائل مربوط به حق نفس٬ اسلام انسان را با شیوه های صحیح زندگی شخصی از قبیل چگونه خوردن٬ آشامیدن٬ خوابدن٬ لباس پوشیدن ٬ صحبت کردن و.... آشنا می کند که هر عقل سلیمی آن را می پزیرد و با پیشرفت علوم مختلف بشری٬ دانشمندان غربی و شرقی به درستی آنها شهادت داده اند.
در مسائل مربوط به حق ا...٬ اسلام به انسان راههای سلامت جسم و روح و روان را نشان داده است. تمام مسائلی که برای انسان واجب شده است برای او مفید و هر چه بر انسان حرام شده است برای او مضر بوده است. دانشمندان مختلفی بر روی این آموزه ها تحقیق کرده اند و توانسته اند دلایل علمی فراوانی برای آنها پیدا کنند.
در مسائل مربوط به حق الناس٬ اسلام شیوه ی درست زندگی اجتماعی را به انسانها می آموزد که غربی ها از آن به حقوق اجتماعی و حقوق بشر تعبیر می کنند.
برای درک بهتر حق الناس شما را به خواندن روایت امام رضا (ع) دعوت می کنم که فرمودند: هر آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و هر انچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز نپسند. می بینید که٬ فقط با عمل به همین حدیث اکثر مشکلات اجتماعی انسانها حل می شود.
در آموزه های اسلام بسیار از احترام به دیگران و حتی به دشمنان سخن گفته شده است و بسیار برای رعایت حقوق انسانی یا به تعبیر دیگر حفظ کرامت انسانی تذکر داده شده است تا جایی که برای برخورد با اسیر٬ اجازه برخورد تند را نمی دهد.
با تحقیقات بیشتر بر روی دستورات اسلام خواهید دید که در بحث فرهنگ و رفتار های اجتماعی ٬ اسلامی به مانند دیگر موارد زندگی انسانی٬ بهترین آموزه ها را دارد و در کشور ما نیز افرادی بوده اند که با پیروی از این آموزه ها ٬ محبوبیت و اقبال عمومی فراوانی را به سمت خود جذب کرده اند.
دربحث علمی نیز دین اسلام ٬هم اعجاز فراوانی دارد و هم انسانها را به کسب علم دعوت می کند ؛ تا جایی که سفر به چین را که مهد علم درآن زمان بوده است را سفارش کرده اند.
با تحقیق دراینترنت می توانید دانشمندان فراوانی را بیابید که با تطبیق یافته های خود با علوم اسلامی و کتاب قرآن٬ مسلمان شده اند.
از قبیل دکتر ماسارو ایموتو که با تحقیق بر روی مولکولهای آب مسلمان شد و یا سی مپسون Simpson ٬ جرالد. سی جررینگر Gerald C.Goerinyer و ......
با نگاهی به تاریخ ایران مشاهده می شود که بعد از اسلام در ایران شکوفایی علمی زیادی رخ داده است و دانشمندان فراوانی از ایران به جهان معرفی شده اند از قبیل جابر بن حیان٬ خواجه نصیرالدین طوسی٬ خوارزمی٬ خیام٬ شیخ بهایی٬ ابو علی سینا و ..... .
حال سوال آنجاست که چه شد که مردم کشور ما از رشد علمی عقب ماندند و به سمت غرب تمایل پیدا کردند در حالی که دین و گذشته آنها در دنیا بهترین دین و گذشته بوده است.
در چند قرن اخیر پادشاهانی بر کشور حکومت کردند که انسانهای بی لیاقت و هوس بازی بودند و به فکر آینده کشور و ملت نبودند. از مسلمانی فقط نامش را داشتند و جایگاه علم در قدرت را نمی دانستند.
با شروع حکومت پهلوی و حکومت رضا خان که شیفته قدرت بود ؛ غربی ها به رشد علمی و نظامی زیادی رسیده و قدرت فراوانی کسب کرده بودند.
او که می خواست شاه قدرتمندی باشد٬ شروع به الگو برداری از غرب کرد و خواست تا فرهنگ ایرانی ها را به فرهنگ غربی تبدیل کند تا کشورش به پیشرفت برسد. در حالی که مشکل عقب افتادگی علمی و نظامی کشور در فرهنگ ایرانی- اسلامی نبود؛ بلکه مشکل در مدیریت شاهان گذشته بود.
رضا خان در دوران حکومت خود با اعمال زور قسمتی از فرهنگ غرب را وارد ایران کرد. این در حالی بود که غربی ها با وجود پیشرفت های زیاد علمی٬ هنوز از مشکلات فرهنگی و اجتماعی رنج می بردند.
مردم ایران که خود را در برابر فرهنگ جدیدی می دیدند ابتدا استقامت کردند اما به مرور زمان فرهنگ غرب با فرهنگ آنها درهم آمیخته شد و متاسفانه دچار اختلالات فرهنگی شدند.
این قضیه تا انقلاب اسلامی ادامه داشت و ۵۰ سال در ایران رایج بود. در این مدت تعالیم اسلام بر زبانها جاری بود اما با فرهنگ غربی که منفعت شخصی را بر منفعت اجتماعی ارجع می دانست تناقض داشت و مردم در عمل رفتاری بین این دو ایدئولوژی را انجام می دادند.
با ظهور انقلاب اسلامی ٬ امام خمینی و بعد از ایشان امام خامنه ای٬ مردم را به برگشت به تعالیم اسلامی دعوت کردند. تعالیمی که علم و قدرت در خدمت کمک به نوع بشر است نه اینکه ابزاری برا سلطه بر ضعیفان باشد.
اما متاسفانه حضور برخی از افراد غرب گرا در دولتها و کابینه آنها باعث می شد تا مردم تناقض در گفتارو عمل مسئولین ببینند و بصورت کامل رفتار خود را اصلاح نکنند.
این دوگانگی های رفتاری مسئولین٬ دین مردم را خدشه دار کرده است و با وجود رهنمود های امام خامنه ای و علمای دلسوز نظام٬ اکنون شاهد مشکلات اجتماعی زیادی در جامعه هستیم.
نمونه ای از مشکلات اجتماعی : دروغگویی٬ زیراب زنی و تهمت٬ غیبت٬ رشوه ٬ فریب یکدیگر٬ کم فروشی٬ کلاهبرداری٬ زورگیری و ....
بد اخلاقی های اجتماعی ازقبیل: منفعت طلبی و پایمال کردن حق دیگران- ریختن آشغال در جوی ها و در شهر- نصب ناودانی به سمت خیابانها- بد اخلاقی های رانندگی- توهین به یکدیگر- مزاحمت نوامیس- شراب خوری در مجالس- چشم و هم چشمی- تجمل گرایی و ....
بد اخلاقی های مدیریتی: بی توجهی به مشکلات مردم- منفعت طلبی حزبی- ندید گرفتن امنیت ملی- ندید گرفتن منافع ملی- ثروت اندوزی- تخریب مدیران دیگر و...
انتهای پیام/
