سری به صفحات این افراد در شبکه‌های اجتماعی بزنید و حجم بالای شوق و شعف آنان از حضور یک داور مونث در مسابقات جهانی کشتی را نظاره کنید.
به گزارش تیترآزاد، به نقل از دولت اعتدال، طرح مباحث فمینیستی در جهان اسلام از اواخر قرن نوزدهم و در پی نفوذ فرهنگ مدرن در کشورهای اسلامی صورت گرفت. طرح مباحث زنان در ایران نیز به اوایل مشروطه باز می گردد، اما تبدیل مباحث زنان به یک جریان ممتاز که نگاه خود را از اصلاحات موردی به گسترش برابری در عرصه های مختلف و به نقد فرهنگ اسلامی از درون و بر اساس فرهنگ مدرن معطوف کرده است به دوران اوج اسلام گرایی در خاور میانه از یک سو و رواج دیدگاه متفاوت در اندیشه فمینیستی از سوی دیگر باز می گردد.
در بازخوانی این جریان باید گفت، گروهی در تعامل فرهنگ اسلامی و غربی با بحران هویت مواجه شدند. در این تقابل، جمعی با دلبستگی به فرهنگ غربی به انکار آموزه های دینی پرداختند و با طبقاتی یا خرافی دانستن این اعتقادات به ترویج دیدگاه های ماتریالیستی پرداختند و برخی دیگر هم که به اسلام ایمان داشتند و هم متأثر از فرهنگ غرب بودند، دیدگاه رایج اسلامی و قوانین مدنی و جزایی جمهوری اسلامی را مورد انتقاد قرار دادند و به هر نحوی با سوت و کف های ممتد نوع نگاه غرب را به نوع حضور زنان در جامعه تشویق کردند.
نمونه آن را در موضوع جنجال حضور زنان در ورزشگاه ها و در حضور داور زن با نوع پوشش مردانه در مسابقات جهانی کشتی آزاد در آمریکا در چند روز اخیر مشاهده کردید که چگونه ذوق زدگی قشر باصطلاح روشنفکر جامعه را برانگیخت.
یک دختر جوان را کت و شلوار بپوشانیم؛ کراوات زرد برایش ببندیم؛ مجبورش کنیم موهایش را برای اینکه مزاحم کار نباشد، بالای سرش جمع کند؛ وادارش کنیم تا بین دو مرد عضله‌ای که در حال مبارزه هستند، بالا و پایین برود؛ قانونی وضع کنیم که مجبور باشد دستش را به بدن مردهایی که از شدت تحرک، کاملا خیس از عرق است بکشد…
دست، جیغ، هورا… ما موفق شدیم تا حق تاریخی پایمال شده زنان توسط مردان را از آنان پس بگیریم.
حدودا هفت سال است که به طور جدی پیگری دعاوی فمینیست‌های راستین هستیم؛ کسانی که حقیقتا باور کرده‌اند که جنبش احیای حقوق زنان قرار است آنان را در جایگاهی که شایسته است، قرار دهد.
در طی این مدت، هزاران مطلب بلند و کوتاه در حمایت از فمینیسم از شادی صدر و هستی لقایی و فاطمه صادقی و فرناز سیفی و فاطمه شمس و غیره خوانده‌ام و نهایتا به این نتیجه رسیدم که پاراگراف بالا “دقیقا” و “عینا” مقصود این افراد از “تساوی حقوق زن و مرد” است.
باور ندارید؟ سری به صفحات این افراد در شبکه‌های اجتماعی بزنید و حجم بالای شوق و شعف آنان از حضور یک داور مونث در مسابقات جهانی کشتی را نظاره کنید.
انتهای پیام/
