سرانجام پس از گذشت پنج سال از بحران سوریه، غرب برای اولین بار به موضوعی اعتراف کرد که جریان مقاومت از همان آغاز امر آن را عنوان می کرد اما این افشاگری دیرهنگام با چه هدفی انجام شده است.

به گزارش تیتر آزاد به نقل از خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-عبدالحمید بیاتی:  شبکه ARD آلمان با استناد به اسناد محرمانه وازرت کشور ژرمن ها عنوان کرده که ترکیه تبدیل به هاب تروریست ها در خاورماینه شده اما مقامات آنکارا زیر بار این موضوع نمی روند.

اگرچه گزارش ژرمنها سعی کرده گروههایی چون حماس و جریان اخوان المسلمین در مصر را در کنار گروههای افراطی در سوریه قرار دهد اما از حیث ارتباط آنکارا با جریانهای تروریستی در سوریه حائز اهمیت است.

بر اساس گزارش هایی که وزارت کشور آلمان جمع آوری کرده، «رجب طیب ادوغان» رئیس جمهور ترکیه و دولتش از اخوان المسلمین در مصر و گروه‌های متعددی در سوریه حمایت می‌کند. حمایت و ابراز همبستگی متعدد حزب حاکم عدالت و توسعه و اردوغان از اخوان المسلمین مصر و حماس نشان دهنده وابستگی عقیدتی این دولت به اخوان‌المسلمین است.

این اولین بار است که دولت آلمان به ارتباط مستقیم مقامات ترکیه با گروه‌هایی چون حماس و اخوان‌المسلمین اشاره می‌کند.

دلایل افشاگری ژرمن ها

آلمان در حالی دست به این افشاگری زده که بعد از وقوع کودتای نافرجام ۱۵ جولای، روابط آنکارا با کشورهای غربی به سردی گرائید و اقدام آلمان درجلوگیری از سخنرانی اردوغان برای هواداران حزب عدالت و توسعه در این کشور موجب تشدید اختلافات میان آنکارا و برلین شد.

بعد از کودتای نافرجام ترکیه، هر روز بر شدت تنش ها میان ترکیه و کشورهای غربی افزوده شد و سفر اردوغان به روسیه و دیدار وی با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه و تاکید دو طرف بر لزوم افزایش روابط، بر حساسیت و عصبانیت غربی ها از اردوغان و ترکیه افزود.

در این میان کشورهای غربی برای تحت فشار قرار دادن ترکیه بحث بازداشت افراد مظنون به شرکت در کودتای نافرجام، اخراج کارکنان و تعطیل کردن موسسات دراین کشور را بسیار داغ کردند و انتقادهایی را در این رابطه متوجه آنکارا نمودند و در عوض ترکیه نیز تهدید کرد که اگر اتحادیه اروپا توافق آزادی تردد در اروپا را برای شهروندان ترکیه اجرا نکند آنکارا توافق با بروکسل را در مورد مهاجرین نقض می کند.

این تهدید ترکیه پیام روشنی بود برای آلمان ها که بیشترین آسیب را در سال ۲۰۱۵ از سیل مهاجرین متحمل شده بودند. آلمان در سال گذشته برای متقاعد کردن ترکیه برای اقدام جهت کاهش سیل مهاجرت به اروپا مجبور به دادن امتیازهای زیادی به آنکارا شد اما اکنون با تهدید ترکیه به نقض این توافق و دور شدن آن از غرب و پناه بردن به آغوش روسیه، گویا برلین مجبور به استفاده از اهرم زور برای بازداشتن ترکیه شده است.

افشاگری دیرهنگام

همانطور که اشاره شد افشاگری انجام شده از سوی آلمان بسیار دیرهنگام انجام شده چون در سال های گذشته این موضوع بارها از سوی نهادهای مختلف اعلام شد و حتی رسانه های غربی با ارائه تصویر و نقشه مسیر انتقال تروریست ها و تسلیحات از سراسر جهان به سوریه اعلام کردند که ترکیه تبدیل به «پایانه» (ترمینالی) برای ارسال تسلیحات و اعزام تروریست ها برای گروه های تروریستی حاضر در سوریه شده است اما با این وجود هیچ یک از کشورهای غربی بصورت رسمی این موضوع را تائید نکرده و از ترکیه درباره آن سوال نکردند.

اهداف افشاگری

همانطور که اشاره شد ترکیه در یک ماه اخیر رفتاری را از خود نشان داده که موجب خشم کشورهای غربی شده؛ متهم کردن غرب به همدستی با کودتاگران، همراهی با روسیه و ایران در بحران سوریه، تهدید به لغو توافق مهاجرین و ...

روشن است که آلمان از روی قصد و نیت دست به این افشاگری زده و از جمله اهدافی که می توان به آنها اشاره کرد یکی همین تحت فشار قرار دادن ترکیه در مورد تروریست هاست تا شاید از این طریق آنکارا همچنان در مدار غرب باقی بماند.

از جمله موارد دیگر می تواند این نکته باشد که آلمان به هیچ وجه خواستار پایان توافق مهاجرین نیست چون هنوز تبعات منفی به بار آمده از ورود سیل آسای مهاجرین به کشورهای غربی که مسیر اصلی آنها عبور از ترکیه بود پایان نیافته و آلمان به هیچ وجه مایل نیست که حوادث تلخ سال گذشته بار دیگر تکرار شود از همین رو مجبور است تا با اهرم هایی که در اختیار دارد ترکیه را مدیریت کند.

آثار افشاگری ژرمن ها

شاید تنها حسنی که این افشاگری دارد آن است که بتواند همکاری ترکیه با تروریست ها را کاهش بدهد. اکنون که ترکیه در ظاهر امر با سیاست های روسیه و ایران در مورد سوریه همراه شده افشاگری ژرمن ها در مورد رابطه آنکارا با تروریست ها و فشار رسانه ای غرب در این رابطه می تواند منجر به آن شود که آنکارا روابط خود با تروریست های حاضر در سوریه را محدود نماید.

تحقق این امر یعنی محدود شدن روابط ترکیه با تروریست ها، افراط گرایان را از یکی از پایگاه های قدرتشان محروم می سازد و این یعنی یک برگ برنده جدید برای جریان مقاومت.