قومیت‌گرایی و اختلاف‌افکنی تاکتیکی برای جدایی ملت و یارگیری دشمن است که در آستانه انتخابات مهم شوراها و ریاست جمهوری باید بدان توجه کرد.
به گزارش تیتر آزاد به نقل ازراه اسپی دژ، حاجی گلدی کر، استاد دانشگاه و فرماندار سابق شهرهای ترکمن و آق قلا یادداشتی بسیار مهم با موضوع " قومیت‌گرایی و اختلاف‌افکنی تاکتیک برای جدایی ملت و یارگیری دشمن است " را در آستانه انتخابات برای راه اسپی دژ ارسال کرده است که در ذیل می توانید آن را بخوانید .
از منظر رهبر معظم انقلاب، «خود فراموشی» -به معنی فراموش کردن هویت خود، امری خطرناک است که وجود آن در ادبیات سیاسی یک کشور، به ذلت و خواری مردم آن کشور می‌انجامد. اگر «قوم و ملتی هویت و تاریخ و فرهنگ و زبان خود را فراموش کنند، که نتیجه‌ی آن، ذلت و بدبختی این قوم خواهد بود.»
اهمیت «هویت جمعی» به‌قدری است که «با برخورداری از آن، هر کشور می‌تواند از همه‌ی امکانات خود برای پیشرفت و موفقیت استفاده کند. اگر این احساس هویت جمعی وجود نداشته باشد، بسیاری از مشکلات برای آن مجموعه پیش می‌آید و بسیاری از موفقیت‌ها برای آن‌ها حاصل نخواهد شد؛ یعنی پاره‌ای از موفقیت‌ها در یک کشور، جز بااحساس هویت جمعی به دست نخواهد آمد.»
با یک نگاه اجمالی نامزدهایی که از رویکرد محلی و قوم‌گرایانه سوءاستفاده میکنند اغلب از نخبگان کوته‌فکر غیر مقبول و احساسی هستند که از در دسترس‌ترین عامل تحریک یعنی مسائل محلی و قومی استفاده کرده‌اند.
نیاز امروز کشور در شرایط بسیار حساس رسیدن به انسجام راهبردی است . منظور از انسجام راهبردی، رسیدن به ترکیب مناسبی از مصالح ملی ، منفعت عمومی و توسعه همه‌جانبه کشورمی باشد که موضوع محل و کوچه و شهر و مطالبات گوناگون آن‌ها را می‌تواند در رکن سوم یعنی همان مسائل فرعی جای داد . لازم است که تفکرات ناسیونالیستی به‌ویژه در میان نخبگان فکری و سیاسی قومیت‌های گوناگون از میان برداشته‌شده و تمام افکار به یک هدف واحد که همان پیشرفت و توسعه ایران اسلامی می‌باشد ، معطوف گردد.
تمام مردمانی که در سرزمین تاریخ‌ساز ایران عزیز زندگی میکنند ، هزاران سال است که سرنوشت مشترک و تاریخ واحدی دارند که در طول این چند هزار سال تکوین یافته است و وجوه مشترک در تمام زمینه‌ها آن‌ها را به یکدیگر عجین و پیوند ناگسستنی دارند.
نگاه غیرمنطقی بومی و محلی و بیگانه پنداری، برتری دادن انگیزه‌های قومی، مذهبی، فرقه‌ای و سیاسی بر وحدت کلمه یکی از چالش‌های پیش روی در انتخابات شده است. نگاهی که می‌تواند با ایجاد گسل‌ها و تفرقه‌های جدید محلی مشکل و معضل بزرگی ازنظر فرهنگی در کشور بشود و این شکاف‌ها در طول زمان و عمیق شدن در بسیاری جهات مشکل ایجاد کرده و می‌نماید.
مسلماً برتری افراد و اقوام و تصمیم‌گیری بر اساس محل و شهر و قوم و نژاد ریشه در اسلام ندارد بلکه از پسمانده‌های سنت‌ها و ارزش‌های قبل از اسلام و دسیسه قرن حاضر دشمنان است.
ملت بزرگ ایران از ترکش‌های مسموم و کشنده این پدیده شوم سیاسی در آستانه بزرگ‌ترین رخداد سیاسی کشور در امان نبوده و هرازگاهی عده‌ای با طرح مسئله غیراصولی سعی در تحصیل نتیجه ناصواب از یک رقابت مدنی و قانونی کرده‌اند.
در این میان صداهای بدآهنگی از برخی افراد سودجو به گوش می‌رسد تا با اجرای این تفکر پوسیده بین مردم منطقه که ریشه و فرهنگ مشترک چند هزارساله در تاریخ باستان دارد ایجاد انشقاق نمایند.
حال اگر خواهان جامعه پیشرفته و رو به تعالی و مترقی هستیم، اگر حقوق شهروندی برای ما دارای اهمیت است، اگر همزیستی مسالمت‌آمیز همگانی برای ما مهم است، اگر خواهان توسعه متوازن و پایدار مستمر هستیم، اگر انسان ازآن‌جهت که انسان است نه بر اساس کوچه و شهر و محله برای ما اهمیت دارد، باید رفتارهای اجتماعی و سیاسی ما نیز منطبق با موازین و معیارهای این پیشرفت و تعالی همراه و همگام باشد.
باید از نگاه‌های تنگ‌نظرانه پرهیز شود و بدانیم که اگر نگاه‌های محلی و قومیت‌گرایی حاکم باشد افراد صالح و اصلح انتخاب نمی‌شوند.
ازاین‌رو مردم آگاه و بصیر درراه اعتلای و توسعه فرهنگ و شاخصه‌های ضروری دوشادوش هم به این عرصه مهم پا خواهند گذاشت. دغدغه‌های موجود در حوزه اقوام و اقلیت‌ها، فراهم نماید.
انتهای پیام/
